Blog
Warunkowe umorzenie postępowania karnego
Zgodnie z art. 66 § 1 Kodeksu karnego Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli:
- wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne,
- okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości,
- postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
Co istotne warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.
Podsumowując powyższe, na warunkowe umorzenie postępowania mogą liczyć te osoby, które są niekarane za przestępstwa umyślne, a wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Jest to zatem ocenne i każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie przez Policję, Prokuraturę oraz Sąd. Bierze się też pod uwagę dotychczasowy tryb życia sprawcy oraz jego prognozę kryminologiczną. Sprawcy, którzy często wchodzą w konflikt z prawem, są niepoprawne oraz karane za przestępstwa umyślne mogą ew. skorzystać z instytucji tzw. dobrowolnego poddania się karze o czym będzie mowa w kolejnym wpisie.
Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia. Po tym okresie jeszcze przez 6 miesięcy istnieje możliwość podjęcia postępowania karnego, jeżeli sprawca w okresie próby popełni inne przestępstwo umyślne czy też rażąco narusza porządek prawny, nie stosuje się do warunków probacji (np. naprawienia szkody).
Należy pamiętać, iż warunkowe umorzenie Sąd orzeknie w wyroku. Wyrok ten nie jest rejestrowany w Krajowym Rejestrze Karnym. Tak więc w przypadku zasięgnięcia informacji z KRK widnieje się jako osoba tamże nie figurująca (niekarana).
Sąd warunkowo umarzając postępowanie karne może w okresie próby oddać sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
Nadto, jeżeli przestępstwo wyrządziło szkodę, zapewne sąd nałoży na sprawcę obowiązek jej naprawienia czy też zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (kwotowo). Istnieje też możliwość nałożenia na sprawcę obowiązków wymienionych w art. 72 § 1 pkt. 1-3,5-6b Kodeksu karnego tj.:
- informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby,
- przeproszenia pokrzywdzonego,
- wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,
- powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających,
- poddania się terapii uzależnień,
- poddania się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji,
- uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych.
Zalecam podjęcie prób mediacyjnych z pokrzywdzonym jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego.
Istnieje też możliwość orzeczenia świadczenia pieniężnego na Fundusz Pomocy Postpenitencjarnej oraz Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym lub zakaz prowadzenia pojazdów do lat 2. Dotyczy to zwłaszcza sprawców wypadków komunikacyjnych.
Adw. Karol Kakowski
